Orpheus Magazine: Het eeuwige gelijk van René van Meurs

Die oranje, jeweetwel...

Hij vindt zelf Noodzakelijk Kwaad een nog betere voorstelling dan 2636. Voor dát cabaretprogramma ontving René van Meurs de Poelifinario voor Beste voorstelling van het seizoen. We mogen van René dus best wel iets verwachten.

Het is merkwaardig, maar bij de naam René van Meurs hebben veel mensen nog steeds een aanvulling nodig. Oké, de zalen zitten tegenwoordig nokkievol, maar hij is er aan gewend geraakt dat het kwartje vaak pas valt als ze hem nader omschrijven met ‘jeweetwel, die oranje’, of ‘die rooie’. Ah ja, díe jongen dus. 

De waarom-vraag 

René van Meurs, heeft zich gestaag, zonder veelvuldig zichtbaar te zijn op tv en in andere media, bijna achteloos toegang verschaft tot de A-categorie van het Nederlandse cabaret. Een niet gering aandeel daarin geeft hij zijn regisseur Laurens Krispijn de Boer, die hem na zijn eerste weinig opzienbarende shows op scherp zette met die ene vraag die er voor podiumkunstenaars echt toe doet: ‘waarom maak je wat je maakt?’ 

“Die ‘waarom-vraag’ was een eyeopener. Het enige antwoord daarop is sindsdien: ik maak gewoon wat ik móet maken. Ik probeer altijd iets te pakken waar ik niet omheen kan in mijn leven. De fases in mijn eigen leven vormen een houvast, een baken, maar ik vind het niet interessant te gaan navelstaren. Het moet breder, er moet een laag onder zitten. Ik heb nu drie jaar een kind, maar daarover praten vind ik niks. Ik gebruikte in 2636 zijn komst en aanwezigheid wel als vehikel om de relatie met ouders onder de loep te nemen. Ook die met mijn eigen ouders.” 

 

“Wat win je met constant je gelijk halen?”

 

Gelijk hebben en niet krijgen 

En nu, in Noodzakelijk Kwaad – als opvolger van 2636 opnieuw zeer goed ontvangen door theaterpers en publiek – beukt Van Meurs dik anderhalf uur energiek op het thema ‘gelijk hebben, maar niet krijgen’. Hij onderzoekt waarom hij in vrijwel elke situatie een discussie aangaat. Met hilarische scènes zoals zijn visioenen en waanbeelden na het eten van een stuk spacecake in een vakantiehuisje. Dan gaat hij helemaal los. “Ik ben de man die vindt dat hij altijd gelijk heeft, maar ik krijg het nooit. Thuis niet, op straat niet, bij mijn vrienden niet, nérgens.” 

René loopt al mee vanaf 2006, eerst in het stand up-comedy circuit van Comedytrain, na zijn winst van Cameretten in 2012 met avondvullende comedy. “Mijn eerste twee programma’s waren helemaal geen weerslag van wie ik was. Ik wilde scoren, pleasen, ik wilde vooral dat de ‘cabaretpolitie’ mij goed zou vinden. Dat is dus een hele rare insteek als je theater wilt maken. Want die ‘cabaretpolitie’ – recensenten en ook de doorgewinterde cabaretvolgers – zien en voelen dat direct.” 

Ontzagwekkend energiepeil 

Diezelfde ‘cabaretpolitie’ is hem zeer gaan waarderen. In 2018 werd Van Meurs genomineerd voor de Neerlands Hoop als cabaretier met het grootste toekomstperspectief, vijf jaar later gevolgd door de ultieme bekroning op zijn werk, die Poelifinario voor 2636. En ook nog een ‘Platina Ticket’ die theaters uitreiken als er meer dan vijftigduizend kaarten voor een voorstelling worden verkocht. Volgens Theaterkrant heeft Van Meurs met Noodzakelijk Kwaad ‘een meer dan schitterende show afgeleverd’. De Volkskrant: ‘In deze show grossiert hij in breed uitgesponnen, absurde verhalen over aanvallen of verdedigen in een conflict. Meeslepend en met een ontzagwekkend energiepeil brengt hij zichzelf en ons terug bij de essentie, namelijk de vraag wat er nu precies te winnen valt met constant je gelijk halen. Of misschien belangrijker nog: wat je ermee kunt verliezen.’ Hij is er blij mee. “Een Poelifinario, goede recensies, ik kan ze wel relativeren, maar je bent als maker toch op zoek naar waardering, erkenning. Een Poelifinario is toch het keurmerk van het vak. Mijn regisseur zei laatst: ‘je hebt een vrijbrief gekregen, vanaf nu kun je alle kanten op.”

Wachtlijst