Orpheus Magazine: SIMONE KLEINSMA ZINGT met Paul Groot
Het decor van haar nieuwste liedprogramma is de garage van haar vader in de roerige jaren zestig in Amsterdam. Terwijl ze door haar fotoalbums bladert met fraaie zwart-wit foto’s uit die tijd, komen de herinneringen vanzelf. “De geur van benzine brengt me nog altijd terug naar die tijd van toen. In de garage had hij een kantoortje waar de telefoon en kasboeken stonden. Als kind vond ik het heerlijk om daar secretaresse te spelen, ratelend op de schrijfmachine. Of ik dwaalde langs de winkeltjes in de buurt. Langs de bakker, de koosjere kruidenier en de groenteman.”
Vertrouwde basis Een volgende foto neemt haar mee naar haar ouderlijk huis. “In de woonkamer kwam de operettevereniging van mijn vader en moeder bij elkaar. Bij feestjes genoten alle dames van een advocaatje met slagroom. En iedereen rookte als een schoorsteen. De kamer stond er blauw van.’’ Mijmerend over de tijd van toen, beseft ze dat die jaren haar een vertrouwde basis gaven. “Mijn moeder hield van theater en zang, maar niet van kapsones. ’Doe maar gewoon, blijf bij jezelf, dan komt het altijd goed’, leerde ze me. Mijn vader liet zien dat je met hard werken verder kon komen. En dat je aardig moest zijn voor de mensen om je heen. ‘Goede jeugdherinneringen neem je mee zolang je verder leeft’, schreef Lennaert Nijgh al. Zo voel ik dat ook.’’
“Een lijn tussen het fundament van toen en de wereld van nu”
De vuurvreter
Samen met regisseur Ruut Weissman bedacht Simone daarom een voorstelling waarin ze een lijn trekt tussen het fundament van toen en de wereld van nu. In die oude garage speelt ze samen met Paul Groot afwisselend rollen van wonderlijke klanten en bijzondere buren. Zoals de vuurvreter die geen benzine komt halen voor zijn auto, maar voor zijn circusoptredens. Of de winkeliers in de straat: “bij de groentezaak stond een stel achter de toonbank. De hele buurt twijfelde of ze broer en zus of man en vrouw waren. Of toch nóg iets anders? Van diversiteit wisten we toen nog niks. Daarom vind ik het boeiend om zo’n raadsel van toen naar het nu te trekken.’’
Humor met Paul
Ze noemt het een voorrecht om met Paul Groot te werken. “Paul is niet alleen een geweldige zanger en acteur, maar ook een talentvolle tekstschrijver. Daarom was ik fan van zijn tv-programma Koefnoen. Ook voor deze nieuwe voorstelling leun ik op zijn komische vondsten. Want met Paul haal je ook de humor in huis.’’ Frank Houtappels (auteur van Gooische Vrouwen en ’t Schaep met de 5 Pooten) schreef de verbindende teksten. Soms losjes, vaak gevoelig, soms ontroerend en meestal herkenbaar. Voor de liedjes en de scènes kreeg ze steun van gerenommeerde schrijvers als Jan Beuving, Jurrian van Dongen, Peer Wittenbols en André Breedland, die beproefd repertoire van Sting en Charles Aznavour voor deze voorstelling vertaalde. Ook komt vertrouwd werk van Drs. P, Willem Wilmink en Ramses Shaffy voorbij. “Als iemand een brug kan slaan tussen het bekrompen Amsterdam van toen en de vrijheid van vandaag is het Ramses. Misschien moet je mijn leeftijd (67) hebben om te zien dat het vroeger best goed was, maar niet altijd beter. Voor mij voelt deze voorstelling daarom als een scharnierpunt waarmee ik bouw op het goede fundament van vroeger, met de stenen van vandaag en de blik op morgen.’’
Orpheus Magazine
