Orpheus Magazine: LOUISE KORTHALS IS TERUG; in stukken
Maar eerst even de vraag: waar zat Louise Korthals toch, de afgelopen jaren? De vrouw die twaalf jaar geleden juichend werd binnengehaald als ‘megatalent’, ‘overtuigend allrounder’ en ‘theaterpersoonlijkheid die een onuitwisbare indruk maakt’, liet zich na haar fantastische derde programma Alles is er! in 2019 niet meer op een podium zien. Ze werd onderscheiden met een Poelifinario voor beste voorstelling van het seizoen en nestelde zich in de eredivisie van het Nederlandse en Vlaamse cabaret. Maar de opvolger bleef uit. “Tijd om te oogsten na die erkenning voor mijn werk heb ik niet gekregen, en ook niet genomen. Samenloop van allerlei omstandigheden: in 2020 gingen de theaters op slot, waardoor de reprise van Alles is er! werd afgeblazen. En ik kreeg behoorlijke stemproblemen, zodat ik een nieuw programma waarop ik al aan het broeden was moest cancelen.” Over broeden gesproken: Louise en haar partner vonden de theaterstilte een prima moment om de gezinsplanning te voltooien. Met een derde zoon; mama was dus even met iets anders bezig dan met haar theatercarrière.
“Krachtig, gedreven, met een vleug idealisme, maar zonder opgeheven vingertje.”
Een reïntegratietournee
Diezelfde mama is ook een podiumbeest. In haar hoofd en hart worden voortdurend gedachten, ideeën, gevoelens en verhalen opgeslagen. Podiumbeesten krijgen die op elke plek, op elk moment, en zien daar vaak theater in. Ze willen dat delen, ze willen zich laten horen en zien. Het moet eruit. Dus dit seizoen is ze er weer. Korthals in Stukken heet haar nieuwe voorstelling. Deze voorstelling wordt door haarzelf omschreven als ‘een muzikale en theatrale ode aan alles dat onaf is, met de ijdele hoop een avond volledig te zijn’. Ze is dit seizoen op reïntegratietournee. Met zichzelf, de wereld en met het publiek.
Liedjes voor de balans
Door haar vorige drie programma’s weten we dat ze ook in dit nieuwe werk weer flink wat filosofische laagjes stopt. Het podiumbeest in haar was in Alles is er tegelijk mooi en lelijk, oprecht woedend, empathisch, soms pathetisch en over the top, speels en humoristisch. Altijd zijn haar liedjes haar grote kracht. Dat zijn de rustpunten die voor de balans zorgen.
Oprechte kindervragen
Louise is 41, Korthals in stukken is een uiting van de fase waarin haar leven zich bevindt. Wat haar persoonlijk bezighoudt, raakt en inspireert, maakt ze op het podium universeel. Krachtig en gedreven, met een vleug idealisme. “Maar niet met een opgeheven vingertje. Daar ben ik niet van. De wereld is heftig in beweging, mijn kinderen groeien daarin op en ik maak me grote zorgen of hun toekomst wel gewaarborgd is. Ze stellen oprechte, open vragen waarop ik soms liever de antwoorden niet wil geven, want ik ben zelf zoekende. Ik wil eerlijk zijn, maar de wereld ook niet te zwart afschilderen. Ik wil ze hoop meegeven. Maar zoals we nu leven, in de waan van de dag, dat kan niet goed blijven gaan. Show, don’t tell is mijn stijl. Ik ben meer de cabaretier van de menselijke worsteling, van de vragen en de twijfels en de imperfectie, van de hoop en de verbinding. Ik wil graag dat je glimlachend de zaal uitloopt, een beetje verrijkt.”
Mijn stem gebruiken
De mensen in haar omgeving pushten haar om haar plek in het theater weer in te nemen. “Ze hadden gelijk natuurlijk. Ik gaf trainingen, hartstikke boeiend, want een theatermaker zoekt verbinding en dan is het leuk om eens helemaal aan de andere kant te staan en dat in het bedrijfsleven te doen. Natuurlijk sudderde er steeds wel iets, een idee, een thema voor een nieuw programma. Dat ik weer in het theater sta is mede dankzij Gita Hacham. De ietwat militante, vrijgevochten, gedreven en inspirerende collega bij dat trainingsbureau. Ze was woordkunstenaar en schrijfster. Wás, want ze is overleden. Die vroeg me: ‘wát is nou eigenlijk de echte reden dat je terug het podium op wilt?’ Toen antwoordde ik: ‘ik heb mijn stem terug en ik wil die nog een keer in alle vrijheid gebruiken. Het moet eruit!’”
Eindexamen
Maar ze moest veel overwinnen. “Ik durfde niet en ik moest al mijn moed verzamelen. Ik had die klassieke nachtmerries dat ik weer opnieuw eindexamen moest doen. Iedereen gaat weer iets van je vinden als je in het theater staat. Weet je waar ik ook bang voor was? Dat het publiek me zou zijn vergeten en de theaters me niet meer zouden willen. Ik was in Parijs toen mijn impresariaat belde dat ze me allemáál wilden boeken, dat ik kon kiezen. Ik heb even gehuild van blijdschap!”
UITGELICHT!
Louise Korthals ging na een studie sociologie aan de Universiteit van Exeter (Engeland) en de Universiteit van Amsterdam naar de Koningstheateracademie in Den Bosch. Een opleiding die een constante stroom nieuwe kleinkunstenaars, cabaretiers en comedians aflevert. In 2011 won ze tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival de juryprijs van het Wim Sonneveld Concours. Een jaar later ontving ze de Neerlands Hoop, de theaterprijs voor meest veelbelovende cabaretier voor de toekomst.
Orpheus Magazine
