Orpheus Magazine: Grease de Hitmusical
Orpheus Magazine > Orpheus Magazine: Grease de Hitmusical
Orpheus boekte ‘m direct, toen eerder dit jaar duidelijk werd dat Albert Verlinde Grease voor de derde keer naar het theater haalt. “Dat kan met een kroonjuweel als dit, een evergreen die bij iedereen meteen een aha gevoel oproept, je terugneemt naar het moment dat je ‘m voor het eerst zag”, weet hij.
Albert Verlinde: “Musicals in de categorie ‘die je onmiddellijk in emotie raken’ komen eens in de zoveel tijd terug. Al bij de begintune krijg je zin in dit feestje, haalt Grease je terug naar het moment dat je er kennis mee maakte. Ik zat in de eindexamenklas van de middelbare school toen ik ‘m zag; jongeren die Grease zestien jaar geleden in theater zagen, met Jim Bakkum als Danny, zijn inmiddels dik in de dertig. Deze musical groeit met je mee, generatie op generatie.”
Wat je verwacht is dat het suikerzoete verhaal, de love story tussen twee tieners, op een bepaald moment wordt ingehaald door de tijd. Bang dat het zover komt, is Verlinde echter niet. “Het verhaal roept herkenning op en blijft altijd jong. Je hoort bijna dagelijks een nummer uit Grease voorbijkomen op een van de radiostations. En als het niet op de radio is, dan wel ergens anders. Van de week hoorde ik nog iemand in het Vondelpark Summernights zingen. Da’s niet voor niets hoor.”
Hoewel het al de derde keer is dat Albert Verlinde zich in Grease vastbijt, maakt hij zich er geenszins makkelijk vanaf. De verjaardag van de musical is aanleiding er een nieuwe, frisse versie van te maken. “Tegelijk blijven we trouw aan wat het is. Want dát is wat het publiek graag ziet, dat is het verwachtingspatroon. Een bekend verhaal een totaal andere draai geven kan ook heel fout uitpakken. Dat werkt gewoon niet. De uitvoering gaat wel met de tijd mee, anno 2023 verwacht niemand nog een totaal witte cast. De klassen van de huidige highschool omvatten nu zo’n beetje alle kleuren van de regenboog. En de dans die je ziet refereert weliswaar aan de jaren ’50, maar is doorspekt met dansvormen van nu. Wie oplet ziet ook dat de kleding, bijna onopvallend, mee veranderde.”
Zonder de kern van het verhaal geweld aan te doen, kiest Verlinde ook voor inhoudelijke nuances. “De typische mannetjes tegen de vrouwtjes scènes passen we aan. Het fragment waarin Sandy wordt gepest en in tranen op de badkamer zit… dat kan ook niet meer. Sandy staat nu wat sterker in haar schoenen. Het op die manier weergeven – met de vrouw als het typisch zwakke geslacht – is niet meer ok, dat moet echt anders.”
Ruim 700 kandidaten meldden zich voor de casting, een record dat zelfs Verlinde niet eerder meemaakte. Ook die belangstelling wijst er volgens hem op dat Grease tot de verbeelding spreekt. “Driehonderd kandidaten kunnen sowieso mee naar de eerste ronde, het zijn allemaal mensen die over kwaliteiten beschikken om deze productie heel goed neer te zetten.”
De schok naar aanleiding van het overlijden van Olivia Newton John eerder dit jaar - Verlinde’s productie stond toen al gepland - verandert de opdracht voor hem enigszins. “Meer dan ooit willen we recht doen aan wat zij en John Travolta hebben neergezet. Het feit dat we na 45 jaar nog praten over de film, maar ook dat de bioscopen volstroomden toen de film deze zomer als hommage aan haar opnieuw werd vertoond, zegt genoeg: iedereen hield van haar en van Grease. In Londen, waar ik de musical onlangs weer in het theater zag, gebeurde het ook. Al bij de begintune stroomde de feelgood-emotie de zaal in. Wat is het? Weemoed, verlangen naar die tijd, het onbevangene? Dat gevoel brengen we terug met dus de aantekening dat bepaalde elementen zijn aangepast aan onze tijd. Maar… té woke wordt het nergens, met politiek correct geneuzel gaan we publiek niet belasten. Grease moet net als destijds een leuke avond opleveren. Daar hebben we juist nu behoefte aan.”
Orpheus Magazine
